Айбулат Сәсәнбаевтың комедияһындағы ваҡиғалар беҙҙең көндәрҙә бара. Бер туған ағалы-ҡустылы Азат һәм Азамат, Азаттың ҡатыны Ғәлиә, ауылдағы ата-әсәһенең йортон һатырға йыйына. Туҙанлы әйберҙәр араһында улар өйҙә һаҡланып ҡалған батша осоро тәңкәләре менән нағышланған боронғо түшелдерек таба. Хәҙерге заман кешеләренә хас булғанса, улар селфи яһап, фотоларҙы социаль селтәргә ебәрә.

Ошонан һуң спектаклдәге ваҡиғалар кинәт үҫешә башлай: табылған ҡомартҡыға хужа булырға теләүселәр табыла. Баҡтиһәң, бер үк нәмәгә ҡарата мөнәсәбәт төрлөсә икән: берәүҙәр түшелдеректе һатырға һәм бизнес асырға уйлай, икенселәре уны антиквариат булараҡ һаҡларға теләй. Ҡыҫҡаһы, йәнһеҙ әйбергә йән инә, ата-бабалар хәтере ваҡыттың тиҙ үтеүе тураһында уйланырға мәжбүр итә.

Персонаждарҙың көлкөлө ҡыланыштары ваҡиғаларға юмористик төҫ бирһә лә, етди һорау тыуа: ә мин улар урынында ни эшләр инем?